Deze week was het weer zo ver. Nieuwe maan. De maan die in de vorm van een sikkel aan de hemel staat. Ik deelde er iets over via Instagram. Over de impact die deze nieuwe maan op mij had. Er kwamen veel reacties op van andere vrouwen. Vrouwen die diezelfde impact voelden of ineens hun ‘vage klachten’ van deze week konden plaatsen. Het inspireerde me er een uitgebreider artikel over te schrijven. Over de maan en wat dat met ons mensen, meer specifiek vrouwen, doet. Kleine opmerking vooraf: ik ben zeker geen astroloog of sterrenkundige. Dit artikel schrijf ik enkel en alleen op basis van mijn eigen ervaringen en onderzoek naar die fascinerende bol aan de hemel ;-). Ik hoop dat je er iets aan hebt!
De maan in oude culturen
De maan speelt al sinds mensenheugenis een grote rol in culturen. Wereldwijd. De eerste keer dat ik daar mee geconfronteerd werd, was tijdens een reis door Guatemala. Midden in de jungle leven de Maya’s er nog mét de natuur. Met een diepe verering voor alles wat leeft. De zon en de maan als een soort ‘opperwezens’. Oogsten, geboortes, rituelen, huwelijken; alles wordt er uitgevoerd op een bepaald moment. Vaak gelinkt aan de maan. In welke fase de maan zich bevindt. Los van of je daar de zin van in ziet, fascinerend is het wél! In de jaren daarna kwam ik op veel andere plekken culturen tegen, die op een soortgelijke manier naar de maan kijken. De maan als een leidraad gebruiken voor hun leven. Tijdens nieuwe maan begin je aan nieuwe dingen, plant je zaadjes voor een nieuwe oogst, denk je na over wat je die maand wilt doen of bereiken. Tijdens volle maan is het tijd voor een feestje, tijd om je visie te verkondigen, te delen, seks te hebben. En zo beweegt de maan in cycli door het leven in. 28 dagen en de cyclus begint opnieuw.
Hoe ik naar de maan kijk
In Nederland speelt de maan vandaag de dag nauwelijks nog een rol van betekenis. Het is gewoon een gegeven. Die bol aan de hemel. En tja, dat die bol er soms als een sikkel uit ziet en dan weer vol is; ook dat ís gewoon zo. Zelf heb ik altijd een fascinatie gehad voor de natuur. Voor het cyclische ook. Hoe prachtig het allemaal in elkaar steekt. Vogels die instinctief weten dat ze weg moeten trekken, walvissen die duizenden kilometers afleggen om op de perfecte plek te baren en de wisseling van de seizoenen waarin alles steeds opnieuw sterft en weer geboren wordt. Prachtig toch? Zo heeft de maan me ook altijd gefascineerd. De afgelopen jaren heb ik me er verder in verdiept. Dat kwam zo op mijn pad. Doordat ik persoonlijk door veel oude structuren en patronen heen brak, kwam ik steeds dichter bij mij intuïtie. Bij mijn vrouw zijn ook. Bij het aanvoelen van bepaalde bewegingen en effecten. Ik geloof dat we dat allemaal in ons hebben. Als je je er voor openstelt en goed bij jezelf durft te zijn. In die zin zijn we niet anders dan die weg trekkende vogels of walvissen. De natuur leeft in ons. Wij zíjn die natuur. En zo begon ik verschillen op te merken in hoe ik me voelde gedurende een maand. Ik begon dingen op te schrijven en ontdekte langzaam patronen. Toen ik vervolgens de maanstanden er naast zette, werd me ineens veel duidelijk: die Maya’s zijn zo gek nog niet 😉.
Eerlijk? Natuurlijk voelde ik hier in eerste instantie weerstand tegen! Allerlei beperkende gedachtes had ik over waarom die maan vooral geen impact op me zou kunnen hebben. Simpelweg omdat ik er rationeel niet bij kon. Toen ik die weerstand echter los begon te laten, vóelde ik dat het klopte. Er kwamen ineens ook meer vrouwen op mijn pad, die hetzelfde ervaarden. Nuchter as hell en toch de invloed van die maan voelen. En nu weet ik niet beter. Is het voor mij zo logisch als wat dat bepaalde maanstanden iets met me doen. Het gebeurt me vaak genoeg dat ik er niet mee bezig ben en iets bij mezelf signaleer. Dat kan iets lichamelijks zijn, maar ook iets wat maar niet uit mijn handen komt bijvoorbeeld. En dan ineens zie ik ‘t: nieuwe maan. Aha. Ik weet ondertussen dat de 2-3 dagen vóór een nieuwe maan voor mij persoonlijk het meest heftig zijn. Ik slaap dan onrustig, heb vreemde dromen, loop overdag met watten in mijn hoofd en mijn hartslag is verhoogd. Ascentie verschijnselen noemen ze dat. Volle maan heeft op mij persoonlijk iets minder impact, maar ook die periode voel ik. De ene keer is dat heftiger dan de andere keer. Ik heb los gelaten dat ik dit met mijn hoofd wil kunnen begrijpen. Los van dat de maan hele oceanen laat bewegen en wij als mensen voor 60% uit water bestaan, is er geen rationele verklaring voor dit effect. Het is iets wat je moet voelen. Geloven. Ervaren. Één blik op hoe onze natuur in elkaar zit, in elkaar gríjpt, en je kunt niet anders dan concluderen dat er meer is dan dat wat we concreet vast kunnen pakken toch?
Hoe je hier ook in staat en welke gedachtes je er ook over hebt; het feit dat je dit artikel leest, geeft aan dat je er iets bij voelt 😉. Dat het je interesse heeft en ergens met je resoneert. Als dat zo is, geef je er dan aan over. Stop met begrijpen hoe dit soort dingen punt komma in elkaar steken. Vóel gewoon en beweeg daarin mee. Schrijf het eens op wanneer je iets opvalt in hoe je je voelt. En omarm je vrouwelijkheid daar ook in. Je intuïtie, het dieper weten vanuit je buik en je natuurlijke cyclus. Niet voor niets is onze menstruatie cyclus exáct zo lang als die van de maan. 28 dagen.
Nog een paar praktische tips, die ikzelf ook toe pas om meer mee te bewegen met de maan en waardoor ik meer flow ervaar:
- Nieuwe maan is een perfect moment om intenties te zetten. Waar wil je je de komende maand op richten? Wat wil je realiseren? Waarin wil je energie steken? Schrijf dat voor jezelf op. Dit is het meest krachtig op de 2-3 dagen of avonden ná de nieuwe maan.
- Tijdens volle maan ervaren veel vrouwen emoties. Misschien voel je je onrustig of verward. Dat is volstrekt natuurlijk en wordt door de kracht van een volle maan versterkt. Pak op dit soort momenten tijd voor jezelf, doe bijvoorbeeld wat yin yoga en probeer voor jezelf op te schrijven wat het exact is wat je voelt. Vaak heeft het te maken met een diepere overtuiging, die op deze manier aan de oppervlakte komt en die je los mag gaan laten.
- Doe rustig aan als je ongesteld bent. En nee, dat is niet slap of zeikerig! We leven in een overwegend masculiene samenleving, waarin weinig ruimte is voor dit soort dingen. We doen het af als getrut. Vrouwen voorop! Ik heb bij mezelf ontdekt dat júist door die menstruatiecyclus te erkennen, ik me veel sterker en fijner voel. Ik sport bijvoorbeeld graag, maar tijdens mijn menstruatie even niet. Dan wandel ik of doe ik een rustige vorm van yoga. De week er na bruis ik dan juist van de energie. Vroeger rende ik op wilskracht rustig een halve marathon terwijl ik ongesteld was en veel buikpijn had. Ik voelde me er ellendig bij, was daarna dagen moe en het bracht me eigenlijk niets behalve dat ik tegen mezelf kon zeggen ‘dat heb ik toch maar mooi weer gedaan’. Begrijp me niet verkeerd, ik predik hier niet dat je tijdens je menstruatie stil in een hoekje moet gaan zitten. Lúister alleen naar je lichaam! Volledig.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Dat áls je soms klachten of symptomen hebt, die je niet kunt verklaren en je voelt iets bij dit verhaal, je jezelf toe gaat staan dat dit er mag zijn. Het maakt niet uit wat anderen er van vinden. Laat dat bij hen. Jij bent jij en er is niemand anders die het beste voelt wat voor jou waarheid is.